Şair: Mehmet Kabakçı
caddeler mağaralara dönüşeli
dağılıyorum şehrin bütün sokaklarına
bölüyor beni bu şehir
ve sokaklarında dolaşıyor Don Kişot
Sancho Panza’yı kaybetmiş
caddelerinde intihara çağıran
vitrinlere savaş açmış
belki de kırılmalı tüm vitrinler
ve eksikliği göstermeyen aynalar
oysa ben yaralı bir kurt gibi
yalnız olmalıydım şimdi
yepyeni bir ormanda
bambaşka bir iklimde
eylül artığı bir günde
varsın güneşi kovalasın göçmen kuşlar
yine de en erken bademler çiçek açar
oysa ağaçların da bir adı olmalı
ah duvarlar
bütün sözleri emen duvarlar
ama yine de yıkılmayan duvarlar
bir hüzün balyozu iniyor
göğsümün tam ortasına
oradan yayılıp tüm damarlarıma
bölüyor ruhumu milyonlarca parçaya
sefil mecburiyetlerin savaşı
hüznün mağlup ettiği bir ruh
istenmeden hatırlanmış bir çift göz
bakıyor odamın penceresinden
soruyorum
kaç kişiyi öldürdün içinde
kaç masumun katilisin
artık unutabilirsin
kalbinin odacıklarında öldürdüklerini
sabaha ne kaldı
şunun şurasında
ah sabah
ümide yakındır
affa yakındır
ve Allah’a..
Mehmet Kabakçı
3 Eylül 2022-Trablusşam/Lübnan