“İnsan için ancak çalıştığının karşılığı vardır” ilahi düsturu, Osman Amcanın hayat ilkesi olmuş. Osman Beyitler Amca, Kahramanmaraş’ın Onikişubat ilçesinde mukim, 73 yaşında. İleri yaşına rağmen tam 30 yıldır sokaklarda satış yapıyor. Haşlanmış nohut satıp para kazanıyor. 6 çocuk babası.
Osman Amca, seyyar tekerlekli aracıyla her gün ilçenin sokaklarını adım adım gezerek haşlanmış nohut satıyor. İşini de çok severek yapıyor.
Mutlu ve neşeli bir insan.
Üretiyor, emek veriyor, kazanıyor, dinç kalıyor hem de mutlu oluyor.
Ortalama “tipolojiler” gibi gidip bir kahvehane köşesinde miskin miskin zaman öldürmüyor.
Çevresi tarafından bu gayreti ve azmi hep takdir ediliyor hem de imreniliyor.
“Bu işi yaparak evimi yaptırdım, çocuklarımı okuttum” diyor Osman Amca.
Az şey mi bu?
Ev yaptırmak, çocuk okutmak…
Dile kolay, 30 yıldır…
İşte, “alın teri”nin bereketi, helal lokmanın verdiği “maddi ve manevi zenginlik”…
Osman Amca işini aşkla yaptığını, şu sözleri ile ifade ediyor: “Nohutu akşamdan ıslıyorum, sabah kalktığımda suyunu süzerek, tekrar yeni su koyarak ocağa koyuyorum ve işe başlıyorum. Baharatlarını ise müşterilerin isteğine göre hazırlıyorum. Birçok kişi beni tanır. İşimi severek yapıyorum. Ömrümün yettiği kadar bu işi yapmaya devam edeceğim”…
“Erken emeklilik” konusunun yoğun bir şekilde gündemi işgal ettiği bir atmosferde “30 yıldır çalışıyorum ve hâlâ da çalışacağım” demek, birçok “modern putu” eliyle tokatlamaktır.
Artık ihtiyaçlardan çok “istekler”in, “beklentiler”in ve dahi “algılar”ın kılavuzluk yaptığı bir yaşam savaşında “alın terine sahip çıkmak”, diri kalmak kolay bir iş değil.
Allah güç kuvvet verisin.
Bereket versin.
Dirilik versin.
Bizlere de “ilham kaynağı” eylesin.
Eyvallah Osman Amca, eyvallah…
Düşünce-
Düşünce-
Edebiyat-
Dünya-
Dünya-
Din ve Hayat-
Din ve Hayat-
Dünya-