karanlık bir noktada dipsiz bir rüya

Şair: Müştehir Karakaya

gecenin büyülü merhametine sığın

ey ak bayrakları göğsüne yamalayan kral

kaosun bekçileri seni kışkırtmadan

yıkılmış surları tamir etmek yeniden

yeniden diriltmek

kanlı gözyaşlarıyla

sınanmış balçıklı bir bedende

her yetenek huzursuzluğun tarlaya sürülmesidir

ayak parmaklarıyla atılan her ilmeğin

en son halkası çıldırma ameliyesi

gecenin sesinde yağ rahmet gibi

uyan ya da aydınlık bir şafağa

unuttuğun ne varsa içinde

içli ağlamalardan

ve nefretin dipsiz rüyalarından

sen ey bizi ben yapan yabancı

ruhun dişlileri

azar azar çiğnemeden seni

yeniden vurmak için

tabibinle göz göze gel ve de

elini çek aşk deminden ey tabib

bu derdin devası yoktur

yağmur ve toprak arasındaki her şey

yeniden ve yeniden

kelleleri koltuğunda cüceler üretir

adımdan öte hiç bir şey benim değil

ve dahildir

ısırdığım kırmızı bir elmanın kutlu düşüşü

sırtımdaki yaranın

her gün yeniden kanaması gibi

içlendiğim her ah’ta

tanrının

bana el atma ya da bırakma ihtimali üzerine

gecelerdeki sırlı saatleri

bularak diz çöküyorum

ve öyle büyüyorum ki

güneşle yer arasındaki boşluğu çıkarsam da

koskoca bir nebulaya takılıyor kirli ayaklarım

bir rüyanın içindeki

bir noktayı atladım bilmeyerek

kimbilir gecenin büyülü merhameti

kör bir aydınlık olmasındansa

karanlık küçücük bir nokta olarak

kalmasını istemesinden

bu yaralı rüyanın

25 Ocak 2013