şehirler de yaslıdır dağlar gibi
ölüm ki
önce hatıralardan başlar
ne bir resmin var elimde
ne de izin kalmış bu şehirde
aklımda dijital bir fotoğraf karesi
hep gülümseyen
sözlerim suya yazılan yazılar
sözlerim güneş görmüş kar tanesi
sözlerim yitip gitmiş sokağında
sözlerim duvarlarında can veren çapavullar
işte ben senin yoksul bende’n
ezberini unutmuş bir çocuğum şimdi
kırılgan yanlarımı bıraktım suya
tüm sürgülerini çektim içimin
rüzgarları çaldım
nehirleri bulandırdım
siyah gülleri kopardım dallarından
ve vesveseleri kestim
şah damarımdan
yine de gücüm yetmedi ayrık otlarına
tüm münadilerin sesi kısık
susuyorlar çığlık çığlığa
bilmiyorum
nerelerde ürperiyorsun şimdi
göğsümde taşıdığım
hercai bir menekşe ihaneti
kum tanelerini sayıyorum
bir gidişin etmiyor toplasan
kırıldı fanus
yasaklı sözlerimi saklıyordum
artık şaşırma ne duyarsan
şimdi hangi hekim sarar yaramızı
hangi ölüm kurtarır bizi
söylesene
