Postmodern Çağın Neo Pagan İnsanı

1. Çağdaş zaman ve onun insanları, yüksek ölçekli pragmatik işbirliklerine dayanan ama nispeten anonim, bilerek birbirlerine oldukça yabancılaşan bireylerden oluşan büyük gruplar halinde organize olmayı severler.

2. Çağdaş insanların tartışması tüm inanç teolojileri pragmatik amaçlara yönelik olan, onları olumlayan, dünyaya en az ahiret kadar aşırı ilgili, fenne bilime teknolojiye ilham verebilen azametli dinlere ve aciz kılıcı olmayan, Eşsiz Aziz Tanrı fikrine sıcaktır.

3. Din Bilimlerine göre insanlar, düşündükleri (inandıkları veya sezdikleri) zaman daha olumlu sosyal davranışlarda bulunurlar.

4. Postmodern insan, davranışlarının mercek altına alındığını anladığında daha fazla toplum yanlısı tavırlar içine girer.

5. Mercek altında birbirlerini tartarak pragmatik işbirliği içinde davranış gösteren araç olarak neo pagan insan, kendi dönemine ait bir ilah fikrini kendine göre yorumlar.

6. Bu yüzden Yüce Tanrı fikrine sahip cemiyetlerdeki insanlar daha fazla çıkara dayalı toplum yanlısıdır.

7. Neo-pagan çağ aynı zamanda kültürel grup seçiciliğine sahiptir. Bu seçicilik, evrimci bir zihniyetle, dindarı daha etkin normlara sahip grupların hayatta kaldığı bunu başaramayanların ise yok olacağı veya eriyeceği inancına iter.

8. Geniş kültürel ölçekli toplumlar, daha geniş işbirlikleriyle tüm insanlığın lehine davranış gösteren işbirlikleri içine girerler.

9. Gittikçe artan toplum yanlısı işbirliklerine giren geniş ölçekli gruplar, bu çağda kendilerinden daha az insanlık lehine projeler üreten toplumlara daima galip gelirler.

10. Neo-pagan çağın dindar insanının zihninde “din, kişiden çok durumda bulunan bir olgudur”. dinin mükemmel olması, insanın dini bütün oluşundan daha önemsenir.

11. Bu çağın dindarı için cehennem cennetten daha güçlü, kötü iyiden daha tesirli buna karşın azamet acziyetten baskındır.

12. Dindarın bilişsel temelleri, bu ortamda ahlaki ihanetlerle azalacağından bunu bastırmak için cemiyet dini liderleri cömerlik, rahmet ve maddi işbirliklerinin dozunu artıracaktır.

13. Halbuki bu çağın Tanrıya iman anlayışı, cezalandırıcı fikrine dayalı cehennem inancı ile karışık olduğundan dindar insanın ikna mekanizmaları, cennet inancıyla desteklenen bağışlayıcı Tanrı fikrini daha az inandırıcı görmektedir.

14. Neo-pagan çağın dindarı, güçlü ve cezalandırıcı Tanrıya güvenen insanlara güven duymaktadır. Zira güven duymanın göstergesi ilk çağlardaki anlayış gibi Tanrıya yaklaşmak ile O’nun azametinden sakınmak /ittika ile özdeş olacaktır.

15. Dindar için sosyo-kültürel eylemlerin tamamı ekonomik ayak oyunlarına dayanmakta olduğundan neo-pagan inanç sahibi insan, kendisi gibi olanlar yerine dindar olmayan ve korkusundan emin olduğu insanlara daha fazla güven duymak isteyecektir.