Saksıdaki Kahır

Örsümü yanımda taşıyorum

Bir amentü birikiyor göğsümde

Yorgun kumru kırık dal ıslak duvar

Eskitme bir mobilya gibi

Ne varsa ardında bıraktığın

Sancı, acı ve gece

Saksıda sardunya yastıkta yasın

Öylece duruyor yerli yerince

Kırkı çıkmadı henüz

İçimden geçen ırmakların

Önce ellerin öldü

Dünyanın boy aynasında

Gitmek kolay da

Yaşamak aramızda kalsın

Sen ayaklarını uzatacaksın diye

Ben bütün denizlerini yıkadım yeryüzünün

Cebimde kırık aynalar

Yüzümün kırılan çizgilerini saklamak için

Yaprak kadar yalnız dal gibi bir başına

Bildin mi kuşkonmaz balkonları?

İncecik kahırlar ekili saksılarda

Gökyüzü usandı

Denizin yaralarını sarmaktan

Atlantik, okyanus, lapis lazuli

Üstüme örtün dünyanın bütün mavilerini

Alacaklıyım vakitsiz aylardan

En çok da gök ekin biçen

Korsan ağustoslardan

Künyemde içilmeyen bir kahvenin

Telvesinden damıttığın efkâr

Toplandı çadır, soldu duvarda takvim

Saçların uzamaz artık okşanmakla

Ne zaman hasar ören ellerini özlesem

Temyizden dönüyor kalbim