Yanlış Hikâyeler

ben de biliyorum

yanlış hikâyelerde olduğumu

ama gücüm yok

yeni hikâyeler yazmaya

şimdilik

günleri kutsuyorduk bir bir

sonra kutluyorduk

ben de biliyorum

yanlış hikâyelerde olduğumu

hani sen vardın birinde

cumartesi şiirleri yazmıyordum henüz

kirli de olsa ellerin vardı

ve bakmayı bilmediğin gözlerin

kuşlar uçardı göğümüzde

gök de maviydi hani

yani gitmemiştin henüz

şehrin sokaklarını tutuşturmamıştı

henüz gidişin

ben de biliyorum

yanlış hikâyelerde olduğumu

bilemezsin

neler taşıyorum terkimde

dua ediyoruz ölülere

diriler için

yasa dışı

tüm hüzünlerimiz

gülmeyi de bilmezdin sen

ama yine de

bir gülüşün etmiyor

bütün baharlar

ben de biliyorum

yanlış hikâyelerde olduğumu

kâğıdımız açık henüz

zaman var

kalemin yazdığı kadar

ve öğrendim

dikenli güllere dokunmamayı

öğrendim

azın çok, çoğun az olduğunu

suyun durgunken yandığını

ne kadar sert olsa da

taşın yastık olduğunu

yani acıtmadığını

öğrendim

bir sözün

ateşten çok yaktığını

dağların nasıl yıkıldığını

bir çınarın

içten içe çürüdüğünü

ve toprağın

tüm sevdiklerimizi sardığını

ben de biliyorum

yanlış hikâyelerde olduğumu

gelmesen de

yine de git sen

değil mi ki

düşman indik yeryüzüne