Kasım Soğuğu

Şair: Mehmet Kabakçı

metaller insan taşır boyuna

ne anlar ki aşktan

İtalian bir katil

koklanmadan solar

taşlıkta bir gül

evhamlı bir elde

bir kasım soğuğunda

gün olur Edoardo ölür

bir köprü altı yalnızlığıyla

dünya biraz daha üşür

güllerin de yakındır solması

kaybolur tüm anılar

bir fotoğraf karesinde

yetim bir şarkı çalar radyolar

dağlar korkar da

korkmaz ademoğlu

bir yandan nankör

bir yandan eşref-i mahlûkat ya

la morte é sempre fredda*

oysa kasım da soğuktur

en az ölüm kadar

Edoardo ölür bir kasım soğuğunda

kuşların bile

yuvası bozulur

kasım da kasımdır hani

sarhoş ceylanlar zamanı

zemheri öncüsü

artık kök salabilir

ucube bir ayrık otu

(*-İtalyanca- la morte é sempre fredda/ölüm her zaman soğuktur)