Rabbim Seni Hiç Yalnız Bırakmadı…

Karanlık bir gecede, uçsuz bucaksız bir ormanda yolunu kaybettiğinde kalbine yansıyan ışığa sığın ve hatırla; Rabbin seni hiç yalnız bırakmadı…

Dibi görünmeyen su kütlesinin derinlerine inerken, ‘bir çakıl tanesi gibi’ veya sonsuzluğun içerisinde devasa bir çölde bir damlaya bile hasret iken tevekküle anımsa; Rabbin seni hiç yalnız bırakmadı…

Ne zaman kendini yapayalnız hissedersen kalabalıklar ortasında veya çok katmanlı yüzlerin arkasına saklanan riyakârlık denizi hangi vakit boğarsa yüreğini ve ‘neden yaşıyorum’ diye sorarsan kendine, tekrar et en derinlerden bir fısıltıyla; Rabbin seni hiç yalnız bırakmadı…

Çıkışı görünmeyen bir tünele girdiğinde de, bir uçurumdan düştüğünde de bilmen gerek; hayat zaten tüneller ve uçurumlarla dolu. Yine O’na yaslanıp haykır sonsuzluğa; Rabbin seni hiç yalnız bırakmadı…

Bir dağın zirvesinde sadece kuşlar ve kurtlara yoldaş olup dünyanın anlamsızlığına hayret ettiğinde bir nida haykır göklere doğru; Rabbin seni hiç yalnız bırakmadı…

Zaman denilen mefhumun şaşırtıcı bir şekilde insanı yanılttığını, insanın aslında daima nasıl aldandığını gör. Akılla-gönülle değil, ruhunla iltihak et, sonsuz sevgi ve merhametin kaynağı Yüceler Yücesi’ne; Rabbin seni hiç yalnız bırakmadı…

Umutsuzluk deryasına kulaç atmaktan vazgeç de anımsa. Güneş doğuyor, arılar uçuşuyorsa hep umut var. Eskimeyen sözde ifade edildiği gibi; umutsuzluğun ardında nice umutlar var. Yırt at kalbini sıkan deli gömleğini, ayağına takılan prangayı paramparça et. Sesin dağılsın yeryüzüne yağmur taneleri gibi; Rabbin seni hiç yalnız bırakmadı.

Ne zaman karamsarlığa kapılsan, bitmeyecek sansan acıları; ufka bak da gülümse. Hatırla; hangi acı geçmemiş ki… Kibirlenen bir fani kırdıysa kalbini veya gururun çelik halatları sardıysa bedenini; mezarlıklara bak da vazgeçilmezlerin halini gör. Ve o eski yeminini tekrarla; Rabbin seni hiç yalnız bırakmadı…

Çokluğun değil, tekliğin yücesine sığın. Vahdetin bağrı kuşatıp sarmalasın seni. Sesin çıkmasa da gönül diliyle konuş da anla. Orada hiçbir dua karşılıksız kalmıyor; Rabbin seni hiç yalnız bırakmadı…

O kutlu bilgi yaradılıştan saklı içinde. Kendine gel; dağılan benliğini toparla da ayağa kalk! İnsan için yaratılanı gör de kendine güven. Fakat kibirle yürümeye kalkma yeryüzünde; evrende bir zerre ölçeğinde olduğunu unutma. Bir zerrenin yeri geldiğinde evrenden değerli hale gelebileceğini hissedebilirsen en derinlerinde… İşte o zaman bir defa daha haykır sonsuzluğa çağrı bırakırcasına; Rabbin seni yalnız bırakmadı. Çok şükür, Rabbim yalnız bırakmadı, diye…