1. Anasayfa
  2. Edebiyat

Sürgün Çekirdek

Sürgün Çekirdek
0

01.01.2022

Çiğnetmedim saf hislerimi, geçmiş kararlarımın arkasında duruyorum. En ince ayrıntılarımın dikkate alınmasını istesem de kendime olan saygımı çiğnetmiyorum. Çok dağlar var yaslanacağım, yalnızlığıma sığınıyorum. İthaflardan yoksunum, güzellemelerden. Saklandığım kuytularda bulunmuyorum kimse tarafından. İzin vermiyorum ki sevsinler, kendim dâhil. Bekle diyorum, biraz daha sabır! Bozulsun istemiyorum yıllardır süregelmiş sessizliğim, fırtınalara saygı duymaya hazır değilim. Muhtaç değilim herkese gösterilen yardımlara. Ve bir yandan şikâyet ediyorum tek başınalığımdan. Hislerime ortak birinin varlığına izin vermiyorum bile isteye. Aylardır da yazmıyorum, yokum. Söz verdiğim gibi bekliyorum, hâkimiyetim bozulsun istemiyorum. Kavuşmadan önce, sancılarım hafiflesin diye ağlıyorum. Üşüyorum ama örtünmüyorum. Her günümü defalarca dağıtıp topluyorum. Sahiplenmek istemiyorum, hiçbir varlığım olmasın kendimden başka. Beşikteki bir bebeğe özeniyorum ayrıca. Anlamasınlar, anlaşılınca savunamıyorum. Avuçlarımda duman tutuyorum. Ateşe yaklaşıyorum, bakınca hatırlıyorum. Yanmak ve yanmamak arasında kalıyorum. Dert arıyor, çâre buluyorum. Bekliyorum, yıllardır yıllardır çiğnetmiyorum. Üşüyorum ama örtünmüyorum. Örtünmeyi düşlüyorum. İsteyince bir yol buluyorum, istemiyorum!

 

02.01.2022

Piyanonun tuşlarına basılıyor yan odada. Tüm sorumluluğumu bırakıp yazasım geliyor. Ve bir de teşekkür etmek istiyorum piyaniste. Kapıdan baktım fakat tanıyamadım. Çeşitli besteler çalıyor, dingin ve hareketli. Bugün zamanında kalktım ve buraya geldim. Bu melodileri duymak için geldiğimi bilemezdim. Kimseyle muhabbet etmedim; yalnız, bir kuşburnu içtim. Kapıdan girecek birini bekliyorum, girmiyor. Geçenlerde yemekhanede aldığım ses kaydını açıyorum bir yandan, ilk gün orada bir dinleti olmuştu, onu anımsıyorum. Boynuma şalımı attım gelirken ama dolamadım. Biri beni yazarken görecek diye korkuyorum. Pencereye sırtım dönük, kızıyorum. Kızıyorum masayı sabitleyen Recai abiye ve ona bu emri verenlere. Anlayamadım akşamın olduğunu, aydınlık ama kasvetli bir hava… Bugün pazar, sanırım ondan hiç misafirim yok. Çiçeklerimle ilgilendim gelir gelmez; biraz su, bakım ve ilgi… İrem geldi havadan konuştuk, su öksüz kaldı. Karşıda bir yol var köprüye benzer. Bizim tarafta olsa yol yokuş iner yokuş çıkardı. Karşısı betonlar içinde bir ütopya… Yoksa biz mi öyleyiz, bilmiyorum ama bizim betonlar gri bile değil. Çimenlerimiz yemyeşil ve sütunlarımız kırmızı… İnsanımızı anlamakta zorlanıyorum ama buralar betimlenirken onlarsız olmuyor. Karışıyorum içimde fokurdayan kelimelerle. Aydınlık gitti, kasvet belirginleşti. Kırmızılar anlatıyor, ben değil. Çay var, bir de kahve var. Bunlarla içilen insanlar var. Her gün farklı bir soğuk üşütüyor insanı. Üşüyorum ama örtüyorum. Boynuma atkı atıyor ama dolamıyorum.

 

 

2002 yılında Adana’da doğdu. İlk ve ortaöğretimini Çukurova’da tamamladı. 2019 yılında Bursa Osmangazi Belediyesi Mevlâna Şiir Yarışması’nda ikincilik ödülü aldı. İbn Haldun Üniversitesi’nde hazırlık eğitimi aldı. Bu sırada bir yıl edebiyat kulübü başkanlığı yaptı. 2017 yılından itibaren Anadolu Mektebi okumalarını sürdürüyor. Şu an Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Rehberlik ve Psikolojik Danışmanlık bölümünde eğitimine devam ediyor. Birçok sivil toplum kuruluşunda eğitim merkezli çalışmalara katkı sağlıyor.

Yazarın Profili

Bültenimize Katılın

Hemen ücretsiz üye olun ve yeni güncellemelerden haberdar olan ilk kişi olun.

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir