En güzel düşlerimin sonunda neden, kan var?
Her kalem tutuşumda elim terliyor, neden?
Cesedimin üstünde gülerek zar atan var …
Her ayna karşısında ruhum eriyor, neden?
Teninin kayganlığı ruhumu çağırıyor,
En ücra köşesine zifiri karanlığın.
İçimde haykırarak bir çocuk bağırıyor:
Canları cehenneme kâğıttan tanrıların
Neye dokunsam ateş, neye dokunsam acı
Ben miyim yeryüzünde sebebi kâbusların?
Anladım; insan imiş insana büyük sancı.
Ben bıraktım ömrümü, şansına lotusların…
Post Views: 253
Çok güzel bir şiir olmuş ellerinize sağlık