Bilendikçe İncelen Bıçak

Sen gülüşünü bırakınca bu resmin ortasına
Bütün ışıkları yanar caddelerin
Çiçeklenir boydan boya
Zemheri yorgunu ağaçlar
Üryan sularda
Gecikmiş bir isyan ürpertisi başlar

Sarı sürgünler biliyorum
Yağmura aldırma sakın!
Geçtiğimiz köprü yok artık
Su uyandı kendi sesinden
Islanmakmış kuşların şaşmaz kaderi
Atların yelesinde yalancı rüzgâr
Bir Ağustos daha geçiyor bak ömrümüzden
Ardı sonbahar

Sen yanımdayken
Hiçbir ırmağın adını hatırlamıyorum
Eskidikçe denizin rengi
Sen bakışınla maviye boyuyorsun
Boy boy gölgelerin oluyor kederden
Kimi sevsem gidip eski bir saate çarpıyor yüzünü
Bir glayöl gibi ölüyor Eylül’ü göremeden

Bir sevinç sanmak ayak sesini
Her kederden payını almakmış kader
Yüzün kayıp, yüzünü arıyorsun kırık aynalarda
Taşralı kavgalardan yontuyorsun
Yarasına tütün bastığın öyküleri
Rüzgâr sızıyor gibi kimsesiz kimliğinden
Üşür elbet el içlerin beyaz uykunda

Ey bilendikçe incelen bıçak!
Yazgını üleş benimle
Bir meczupla yarışıyorum
Umarsız, yoksul ve korkak