Manhattan’da bir anne
Yemek masasında çocuğuna
Yavrum tabağındaki balığı bitir diyordu
Yüksek oranda fosfor barındırır
Daha gürbüz ve müstemleke olmak için
Balık yemelisin her seferinde
.
Beyt Lahya’da bir anne
Derme çatma yer sofrasında
Kuzum havayı derin derin soluma
Gökyüzü fosforla dolu diyordu
Kurşunu gülüşüyle cezalandıran çocuğuna
Acının icadına kadar varır bu kavga
Cephanesi birkaç parça taş biraz da rüzgâr
İki fosfor arasındaki farkı anlamak
Bir tutam insanlık gerektirir gerisi mugalata
Biz o farkı tanırız ashâbü’l-uhdûd’dan beri
Gökten rengârenk fosfor yağarken saçlarımıza
.
Ama asıl fark
Siz çığlık çığlığa
Eli, Eli, lema şevaktani* diye yalvaracaksınız
Duyanınız olmayacak ya!
Oysa biz fosforlu nefesimizle ona yönelince
Ma veddeake rabbuke ve ma kala**
Denecek bir gün bize
.
Ne bir tansık ne bir mucize
Kırık bir gözlük anlayabilir ancak ne denli kırıldığımızı
Bir muskayı göğsüne bastırır gibi
Yaramıza bastırdık kelimeleri ecza yerine
Yol kapalı dediler ölümden döndük
Kırıla döküle ve fosforlu yüzümüzle
Evlatlık edindik ölümün birini yine de
.
* Tanrım, Tanrım, beni niçin bıraktın! ( Matta, 27/46)
** Rabbin seni bırakmadı ve sana darılmadı. (Kur’an-ı Kerim, 93/3)
