Kapalı Kapı / Annenin Eli Anahtar

Kapalı kapı annenin eli anahtar

Anne sardunya pervazda yağmur

Kahvenin tadında elmalı pastanın

Bahar biber kavun esintisi mutfakta

Senin rüzgârın evin içinde

Perdeler havalanıyor anne

Perdeler bir şey söylüyor

İyi ki varsın diyemedim ben sana

İyi ki varsın

Koltuğunun yeri hep aynı anne

Sırtını ışığın yüzüne vermiş

Bana hediyen mor yakut yüzük

Ben doğduğum gün babam almış sana

Üzülmeyesin diye kız olduğuma

Ne güzel bir miras ağlamaklı

Kış geldi geçti yağmur yok gözlerim kuru

Bulmacan sehpanda boş duruyor anne

Yaşlandık ne çabuk sürdü tarlayı zaman

Ekinimiz az yorgun beş başak anne

Solgun buğday tenli annem

Gözleri kendinden sürmeli

Elleri nilüfer annem

Ellerin taşın altında kaldı

Çocukluğun elinden, sarsak yürüyüşlerinden

Düşmelerden kaldıran toparlayan onaran

Zaman içinde zaman ellerin

En çok ellerin anne

Hatırlatıyor seni yorduğum seneleri

Aynanın önünde tahta tabure

Annemin gittikçe kırışan yüzü

Vardı ama söylemedi sözünü

Sözünde bir bahar bir fidan anne

Gülüşü bir sedef bir inci anne

Sakladın bizlerden güvercin gizi

Damlara kuytuya senden bir koku

Dağılmış zarflarla bir mektup anne

Anne bakışın ılık kadife

Yorgunluk üstüne yumuşak örtü

Sıkıntı içinde açan menekşe

Açar gülümser bana gözlerin

İrisi hiç solmaz çiçek gözlerin

Anne hiç sımsıkı sarılmamışız

İçimde acıyan bir yer duruyor

Yalnızlık kapıda kilit, anahtar nerde

Nerede hasadın güzel güneşi

Anne demenin

Anne

İyi ki varsın diyemedim hiç sana

İyi ki varsın

Kalbimde