Bizimle İletişime Geçin

Edebiyat

Son İstasyon

O son istasyon var ya!
Anıtlar Kurulu’nun insafına bırakılmış
Ölümü gömen her veda
Bir ihtilal kaldı orada
Ay ışığına muhtaçtı  

EKLENDİ

:

Bir ucu sendedir bu acıların

Sesindeki telaştan bir geçit açılır

Uçup giden masal kuşları için
Sır tutmayan bir ayna getirdim sana
Yüzünde gamzeler saklayan baharda bile
Sırtın dönük buğday tarlalarına

Bedeninde devinen nedensiz bir gül
Çiçeklenmiş bir ağustos gecesi
Âdem dirilmeden sendeleyen

Sol yanın sığınmacı öbür yanın özgürlük ağrıları
Ne kuşlar uçtu ne kayalar koptu yerinden!

Eylüldü demeye dilim varmadı

 

O son istasyon var ya!
Anıtlar Kurulu’nun insafına bırakılmış

Ölümü gömen her veda
Bir ihtilal kaldı orada
Ay ışığına muhtaçtı

Ağrı kesici tenhalığımız

Bir sarılabilseydik o istasyonda
Sağalırdı belki yaralarımız

 

Alı alnına düşmüş bir akşamın alacasında
Elimi al ki demiştin kurtulsun bu yalnızlıktan

Yerini yadırgıyor mütemadiyen
Tenimi yabancı bilmeyen süngü
Hep sıcak kalsın yaran
Soğuyan unutulur çünkü

Çok Okunanlar