Bütün Sevgiler Çocuktur

Koygun seslere yenik düşmekten yoruldu
Çelikten bir baltanın yonta yonta büyüttüğü yaralar
Kırk yıldır mırıldanan bir ırmakta yıkıyorum ruhumu

Ölen çocukları teklifsiz içime gömüyorlar

Gece kadar cesur değilim
Korkuyorum karanlığı dansa kaldırmaktan

Mutlu görünenler ki en çok saklayandır yaralarını

Onlardır maltızda bağdaş kuran rüzgâr-ı muarız

Bütün şehirleri güzelleştiren bir şeydi senin gülüşün
Ben senin limansız denizlerine demirledim zamansız

Bir yalvacın ilk yılları kadar yalnızım
Yeni bir dini anlatmak için

Elbet kelimelerin de kalbi vardır

Sen varsan yoksul değildir hiç kimse

Benimki bir tövbenin telaşına düşmek
Hesap kesim tarihinden önce

Annemin söylediği ninnilere aldanıp uyudum
Ama büyümedim ben, büyütemedim aşkı
Müdana etmedim hiçbir bahara
Gecenin söküklerini diken
Elbet onaracak sabahları da

Kutsal vadilerine çağır beni yalınayak
Bir dağın içine kapanayım
Sırlarımdan bir bahçe yeşersin sabahları
Davud’un sesiyle uyanayım
Sonra Davud’a ses verenin sesiyle
Demiri yumuşatan o ses
Uyarsın beni ya cibalu evvibî emriyle

Her âşığım diyene özenip durma şair

Her mevsim yanaşmadır kışın yanında

Yasak elma ki bizde besmele ile yenir

Bütün sevgiler çocuktur
Adam olacak çocuğa aşk denir