Dar Vakitler

Şair: Mehmet Kabakçı

bizim de kilitli sandıklarımız vardı

ateşin elimizi yakmadığı zamanlardı

ve vakitler her dardı

oysa azıcık koşabilsek

gökyüzü kucaklayacaktı

nitekim gençliğimizi bıraktık

soğuk ve izbe bir otogarda

kimseler görmedi devrildiğimizi

öylece yığılıverdik

ayakları paslı

boyasız tahta bir bankta

bir uçurum büyüyor

içimizde ve dışımızda

masumdur tüm analar ve babalar

bu mücrim ve kirli çağda

kayıplarımız ve yaralılarımız bu yüzden

suların ve fikirlerin kirlenmesi

buzların erimesi

ama kardan adamların erimemesi

kuşların kanadının kırılması

kurtçuklarınsa uçması

hep bu yüzden

gittik ama

bıraktık bir yanımızı arkamızda

yarım kaldık

yandık yanıldık

günlerce açmadı güneşimiz

karardı pencerelerimiz

biz de inadına

açmadık perdelerimizi

duvarlar konuştu

biz sustuk

içimizde kaldı sesimiz

sonra kendi sesimizle boğulduk

elbette vardır

bir katilin kalbinde de merhamet

zira ecelsiz ölüm mü olur

kaderidir solması bir gülün

koparılmasa da dalından

30 Ocak 2022 – Trablusşam/Lübnan

(20.40)