Şair: Mehmet Zahit Uzun
Neslini yaşatmak ister insan fıtri,
kundağa da sarılsa en masum vahşi
yollara koyulur terk eder inini
heyhat ki işte hayvan nefsi,
Nerede kaldı anası nerede terbiyecisi?
endamına kavuşsa da ufaktan iriye
Saksıda da dursa, Hüdai nabit bile
Rayihaya mütealliktır nebat ıtri
Sonra her canlıyı bekleyen kader
Beklese de kaçsa da toprak çeker
Çünkü her canlı gibi insan da fani,
La Yemut’un insana en yüce bahşi
Hayat devr-i daim olsa da ölüm ani
O Hayat ki herkese birer altın tepsi
Ölüm anı gelmesin unutturur dinini
Post Views: 12
