ığdır’ın al elması

Şair: Müştehir Karakaya

gecikmiş her baharın yükü gam

bir dağ bir dağın aynasında

bir ova bir ovanın omzunda yansır

bu bahar ığdır’dır yolum

keskin yol ortasında

bir süs bir erinç için

çiçek açmasıdır al elmaların

iki yüce dağın karlı başına

sıkıştırarak yüreğimi öyle

güllerin suya değdiği

yarısı karlı yarısı yeşil sulardan

at koşturan yolculuk elbiselerinden

ırmağın bağırmasından avazı çıktığı kadar

bu memnu hikâyeyi yeniden yazmak

ve sevmek bahçelerin dallarını eğdiği

korhan yaylasında bir çoban

rüzgarla oyun oynuyordu

bir yanında kar vardı

öbür yanında ılık bir bahar

cüssesiyle ararat akşamı bölüyordu

birçok sıcacık yürek cıvıldaşan çocuklar

beni sızıların ortasından

alıp çıkarıyordu

bu ığdır sapak yolların bekçisidir

ne kervan yollarının geçtiği ova

ne umutsuzluğun uğrak bedesteni

her bahar yürekleriyle oynayan

mutlu insanların otağ yeridir

şimdi sarıl ve atla ığdır

türkülerin içinde yaşamak ve ölmek

bu kadar kolay olmasa gerek

“ığdırın al alması ay balam
yemeye bal alması
yar gelenden sonra
yaremin sağalması, ölürem”

ayrılmaktan zor kavuşmak bin beter

güneşi içenlerden selam devşirdim

yarısı al yarısı beyaz bu bahçelerden

Mart 2012