İncelikleri Anlamaya Vakit Ayırmak

Sevgili dostum; duyarlı oluşun, meselelere bigâne kalmayışın, olayları merak ederek irdeleyişin, melâli anlamaya çalışman umutlandırıyor beni.

Diyeceğim o ki, hüznü hakikat dünyasında ayrışmaların, katılaşmaların, bencilleşmelerin ardından aşksızlık illetine yakalanmanın bir sonucu olarak meseleleri daha iyi algılamanın bir gerçeklik hali doğurduğunu biz şairlerden başka kim veya kimler daha iyi anlayabilir?

Artık karşılıklı iletişim yakınlığı içinde olunurken, kendimize ait olan gerçeklerle karşılaşmalarımızda nasıl davranılması gerektiğinin ortaya konulması vaktinin gelmiş olduğu halde; hayatımızın bir parçası, dostluğumuzun, arkadaşlığımızın, birlikte hareket ediyor oluşumuzun, bir olmazsa olmazı olduğunu anlamamız gerekmiyor mu?

Benim içinde olduğum durumun yalnız benimle kalmadığını; aynı duyarlıkları taşıyan başkalarının da bulunduğunu, çünkü daha sahih duruşlar, esaslı duruşlar içinde kalmayı yeğleyen muttaki insanların aramızda yaşadığını idrak zaviyesi ışığında anlıyor ve biliyorum.

Bir dert gibi, bir iyileşmez hastalık gibi yakamıza yapışan bu yeni gibi görünen; aslında biz farkında olmasak da hep var olan bu içtimai eğrilmenin bir ders olarak da duruyor olması önümüzde!

Elbet bu çok önemli, elbet bu bizi hesaba katmak isteyen asli bir olgu… Yalnız ben mi böyle bakıyorum hayata diye kendimi sorguladığım da olmuyor değil hani! Kendimi sigaya çekmeye, kendimi bir iyice inşa etmeye gayret göstermeli değil miyim? Sorular, sorular, sorular? Anlıyorum ki, şairlerin işi zor! Anlıyorum ki, bu yeni hâl ve gidişat çerçevesinde duyarlı insanların, yüreği yanan insanların, bağrı yanık insanların işi çok zor…

Evet; Selam…

Çok önemsediğim, içimi ferahlatan, içimde kuşlar uçurtan selam. Karanlık yüzleri, ikircikli bakışları, tereddütleri bertaraf etmenin parolası… Selam üzerinize olsun emi!

Esrar Dede söylememiş miydi?

“Gören sanır ki safadan semâ-ı râh ederim

Döner döner bakarım kûy-i yâre âh ederim”