Şair: Nurettin Durman
Sana ne söylesem inanmayacaksın biliyorum
çünkü her şey birbirine karışmış bir vaziyette
bu karanlık bu ışığı sönmüş gecenin içinden
neyi beklediğimi söylesem güleceksin bana
hâlbuki bir nikbinlik içinde geçiyor günler
herkesin kendine yakışan bir havası var
hiç mahcubiyeti yok kimsenin hayatında
kimileri başı bağrı perişan viranelerde
gönül kırgınlıklarıyla yaşarken zamanı
biz burada öyle şeylerden habersiz
zayiat vermiyoruz hayatımızdan.
Sana ne söylesem yalan olacak bundan sonra
senin hayatın ağır bir yükün altında geçerken
bin bir türlü belâ dolaşıyorken başında
buna rağmen dayanıyorsun biliyorum
gücünü ortaya koyduğunda bile gücün
bir yumruk kadar oluyor
hâlbuki iki yumruk olmak
iki şimşeğin çakışması gibi
titretebilir meydanı
bunu çok iyi biliyorsun
hayatın bu zorlu yollarında
aldırış etmeden yürüyorsun.
Üzülme desem dostum, aldırma desem
bana güleceksin; tuhaf gelecek sana
benim acımı bilmiyorsun diyeceksin
benim derdimi dertlenmiyorsun
bana arka çıkmıyorsun diyeceksin
diyeceksin ki dostum sonradan
aman boş ver diyeceksin, üzme tatlı canını
herkes kendi günahını taşıyor nasıl olsa
iki tane yol var biliyorum diyeceksin
bir iyilik bir de kötülük bu dünya hayatında
hangisi sana uyarsa o senin olsun.
Hayat böyledir dostum gene de üzülme emi
senin dünyaya bakacak bir yüzün var hiç olmazsa
ya ben ne olacağım dostum ya ben ne olacağım?