Anne Olmak

Geceler boyu anne olmak.

Önce dokuz ay boyunca anne olmak için beklemek, anne olmayı beklemek.

Çocuğu içinde, ta göbeğinden bağlı ona, bekleyen bir anne olmak.

Sonra çocuğunun başında, uyusun diye, daha sonra da büyüsün diye anne olmak.

Hastalanınca iyi olsun diye anne olmak.

Bir anne olarak uyumak, uyanmak, rüyasını görmek, hayal etmek, hissetmek.

Uyanınca elini farkına varmadan uzatmak, yüzünü, kollarını hissetmek, üstünü düzeltmek, ayakları sıcak mı diye kontrol etmek ve bütün bunları düş görür gibi yapmak.

Onu kendi sıcaklığı ile, kendini de onun sıcaklığı ile pekiştirmek.

Ona kendini, kendi varlığını hissettirmek, onu da kendisi hissetmek.

Anne olmak, sabaha kadar.

Bir gram uyumamak, gözünü bir an ondan ayırmamak, gözünü açacak mı diye, kolunu kıpırdatacak mı diye beklemek, uyuyup kalamamak, bir an ayrılamamak, dudaklarının en küçük hareketini önemseyip sevinmek istemek.

Anne olmak akşama kadar.

Arkasını önünü toplamak, ellerini temizlemek, burnunu temizlemek, göz kapaklarını temizlemek, parmak aralarını, öcüleri toplamak için temizlemek, yerken ağzının kenarlarını temizlemek.

Günler boyu, geceler boyu, hayat boyu anne olmak.

Sokağa çıkınca pencerede, okula gidince kapı zilinde, başka şehirde yaşayınca telefon başında beklemek.

Her seste onu aramak, onu beklemek, her zilde odur diye kapıya koşmak, her telefonu ondan sanmak.

Anne olmak, bir orda, bir burada; bir onun yanında, bir bunun yanında.

Anne olmak, bir annenin yanında, bir babanın yanında, bir kocanın yanında, bir oğulun yanında, bir kızın…

Anne olmak.

Bir gün anneyi kaybetmek ve öyle anne olmak.

Ağzına bir lokma vereceği anneyi, daha çok anne olmak için usulca yerine yatırmak, ona veda etmek, ondan anneliğin son emanetini de devralıp anne olmak, daha kavi, daha sağlam durması gerektiğini fark etmek, artık iki kat anne olmak.