Bana Bir Şeyler Söyle

De ki, açlık neyle doyurulur, kitapta yeri var mı

De ki, ömrümün levhasına meşkettim kaydını yokluğun

Bana bir insan öğret, kırk yıl kavrulmasın dudağım

Yakayım gemilerimi, Endülüsü’nde sürgün bir ağaç dibinde

Yırtıklarımı dikerek geçeyim karşı yakasına yoksulluğumun

De ki, boşluğunda yer var mıdır, mağaran atılmış içinden

Bomba bomba patlamış bir yığın gölgen

De ki, dünya çocuğunu düşürmüş, Afrika kısır yine

Yine pür telaş çiğnenmekte aslan ağzında lokma

Pöstekime bir damla yaş düşüyor hüznümün saçağından

Afrika kısır yine, döl tutmaz merhameti dünyanın

Bana bir şeyler söyle, de ki, çiçeğim baharsız

Azgın bir köpeğin dişlerinde parçalanmış bir rüya

Korkuyorum hem de çok, de ki, insan ödü patlamış bir volkan

De ki, sahte bir nisan uyanıyor kabuğunda ağacın

Uyarıyorum, savaşacağım da meydanlarım duygusuz

Saldırılarımı uykumun en ağır yerinde imha edecekler

Yenilmiş kalkacağım göz kapaklarım kapanmayacak

De ki, tek tek söndürüyorum yıldızları, perdeyi indiriyorum

Sahneyi kapatıyorum, rolümü devrediyorum

Ağlayacağımı sanmayın, de ki bu yıl, hadi allahaısmarladık

Hadi neyle korkutacaksınız, açım, açığım ve meteliksiz

Sıyırıp alın canımı, bedenimin dipnotu bir dilim ekmek

Ne oldu evet ne oldu süngünüzün ucunda yok muyum

Aşkıma rehin bıraktığınız cesaretiniz nerede hadi bakalım

De ki, karşılaştıralım, kalbim mi büyük, açlığınız mı

Buğday mı, nefes mi

De ki, Hünkâr’ın kapısındayım, sorum bu

Bütün soruların Yunus’u, nefsimin ham ipeği

Ey dünya, bir danesin, nefesim Geylâni’nin pençesi

Geldim ve geliyorum,

Gelemediğiniz yere kendinizden

2012