Kayıp Taşlar

Şair: Mehmet Kabakçı

yedi adam girdi şehre

bıçakları keskindi

suları zehirliydi

ekmekleri katıydı

anlatacaktım hikâyelerini

bir gece karanlığında

çalan bir def eşliğinde

bir şey oldu sonra

dağıldı renkler

sonbahar yitirdi mevsimliğini

yedi adam çıktı şehirden

ellerinde kan

heybelerinde kan

simsiyah gözleriyle

geceye karışan

ben de unuttum sonra

hikâyeleri neydi

yedi adam buldum çok sonra

çölün ve kumun ortasında

su verdim onlara

hikâyeleri dirilsin diye

heyhat

yedi adam öldü sonra

susuzluktan olsa gerek

oysa şifa sanırdım suyumu

yedi adam gömdüm sonra

çok şükür yumuşaktı toprak

birer taş diktim başlarına

nereden bulduysam

taşlar hep duracak

yedi adam kaybolmayacak

yedi taşı bulamadım çok sonra

her biri gurbete çıkmış

başkasının terkinde

kim bilir hangi seferde

işte ben

taşlarını yitirmiş biriyim şimdi

hangi taşı görsem

benim taşım sanıyorum

yerlerinden alıp da

kendi gurbetime taşıyorum

20 Kasım 2021 – Trablusşam/Lübnan