Rüya Günlükleri-6 Mantarlar

R. Hoca’nın evi değil ama bildiğim bir ev burası, öyle hissediyorum.  Her yer çok aydınlık… Beyaz ışıktan duvarların, kapıların, eşyaların çizgileri kaybolmuş neredeyse. Soğuktan ürperiyorum. Uzun bir koridorda yürüyorum. Odaların kapısı açık, bakıyorum kimse yok. Koridorun sonundaki odadan fısıltılar geliyor. Önce korkuyorum ama yine de ilerliyorum. Odanın ortasında bir sedyede biri yatıyor, mırıldanarak bir şeyler söylüyor…  R. Hoca olmalı diyorum. Başında eşi bekliyor. Eşiyle ve göz göze geliyoruz. “İyi değil” diyor, bana bir sepet veriyor, küçük hasır bir sepet. Ben, sepeti elime alıyorum ve sedyenin başındaki tabureye oturuyorum. Sanki beni bu iş için çağırmışlar ve ben bu işi nasıl yapacağımı biliyorum. Bir süre sonra R. Hoca’nın derisi şeffaflaşıyor ve iç organları gözüküyor. Ben taburede oturuyorum ama bir anda benden iki tane oluyor ve biri küçülüyor, kalbinden vücudunun içine giriyorum. Akciğerlerinde dolaşıyorum. Beyaz mantarlar topluyor ve sepete koyuyorum. Birkaç defa bu işlemi yapıyorum ve vücudu tertemiz oluyor ve mırıltısı kesiliyor. Eşi üzerine bir battaniye örtmek için odadan çıkıyor. Odaya, N. Bey geliyor. Onun da elinde bir sepet var ve sepetin içinde benim topladığım mantarlardan var. Sonra N. Bey de benim gibi iki kişi oluyor, biri yine benim gibi küçülüyor ve o da R. hocanın kalbinden bedenine giriyor.  Benim temizlediğim yerlere mantarları geri ekiyor. Ben şaşkın bakıyorum. O, ekiyor ben topluyorum, art arda sürekli bunu yapıyoruz.

Hoca’ya sabah rüyamı yazıyorum. Hocanın rüyaya verdiği cevap: “Rüyan hayra vesile olsun. Hastanede yattım üç gün. Bugün taburcu oldum.  Akciğerlerimde beyaz kabarcıklar oluşmuş ama çok şükür iltihaplı hale dönmemiş. Rüyanda benim durumum sana ayan olmuş. Galiba senin ve N. Bey’in bana olan duyguları bedenimin üzerinde çarpıştı ama sen galip gelmişsin. Selam ve dua ile…