Çatırdayıp duran öyle bir dünya ki
Acımasızca başımızdan aşağı dökülüyor
Başlayalı asırlar geçmişçesine
Fezâyı dolduracak kadar gözyaşı dökülüyor
Duymuyor musun ey insan, onca çocuğun feryadını
Kaldırımlara oluk oluk kan dökülüyor
İnsanlıktır yıkılan, haktır, adalettir
Öyle bir yıkım ki gökler utancından yere dökülüyor
Kemikleri sayılan çocuklar, boş tencereyle dönedursunlar
Yüzsüz dünyanın doldurduğu tabaklar, bir bir çöpe dökülüyor
Canilere alkış tutar canavarlar
Tutarlar amma her birinin kaydı, sağlam bir deftere dökülüyor
Sen dualarla kaldır
Çatlamış ellerini, mazlum kardeşim
Zira ebedî kurtuluş bileti
Gökten senin ellerine dökülüyor
Gözyaşları süzülürken Nebî’nin
Tesellisiz bırakmadı Rabb’i
Şimdi seni yalnız bıraksalar da
Teselli nurları Yüce Kattan senin kalbine dökülüyor…
