Rüya Günlükleri-8 Satranç

İşyerimde çalıştığım arkadaşım sürekli problem üreten, her işi yokuşa süren biriydi. Kurumda bir işle ilgili görev dağılımı ya da malzeme alımı olsa “İşi düzgün yaptınız mı, evraklar doğru mu? Yoksa…” Sürekli bizi şikâyet etmekle tehdit ederdi. Dürüstlük abidesiydi. Her konuşmasında Yunus Emre, M. Akif Ersoy’dan sözler söyler, doğruluktan bahsederdi. Göreve zamanında gelmez, kendine tanımlanan işleri yapmaz, yolunda giden bir işi de bozardı. Ben de her işi başarmaya çalışan, sorumluluk sahibi biri olarak kurumda bir iş aksamasın, istiyordum. Benim ya da başkasının işi yapması önemli değildi, önemli olan işin yapılmasıydı. Her işe koşuyordum ama bu arkadaş sürekli problem çıkarıyordu. Hem onun işini yapıyordum hem de tavırları, sözleri beni yoruyordu. Bir terapist arkadaş bana, “Olumsuzluklar, kötü olaylar da bize katkıdır” dedi. “Sami, bana ne öğretmiş olabilir ki, bana hangi yönden katkısı olmuştur?” diyerek güldüm.

Rüyamda; telefonum çalıyor, Sami arıyor. İlk çalışta açıyorum. Sonra üç, dört defa daha çalsaydı diyorum. “Alo!” diyorum. Telefondaki kişi Sami’nin eşi; “O iş bitti, Sami sayesinde sen yaptığın her işi satranç oynar gibi düşünerek yapmayı öğrendin” diyor. “Hangi iş bitti?” diyorum. “Sami’nin kurumdaki işi bitti, o zaten başka yere gidecek”
diyor. Sabah uyanınca rüyamı ve rüyanın bana verdiği mesajı düşündüm. Ben, “Sami şikâyet edecek, ona fırsat vermeyelim, onun bize diyecek bir sözü olmasın” diye, yaptığım her işi daha detaylı, düşünerek yaptım. Sıkıntı olmasın diye her işi yaparken bir sonraki adımı hesapladım. Bu süreçte de tabii ki, çok şey öğrendim, işleri detaylı araştırmak bana çok şey öğretti. Olabilecek olayları, sonuçları bir bir düşünerek daha farklı çözümler buldum. “Sami bana ne öğretmiş olabilir ki!” diye gülmüştüm terapist arkadaşın sözüne ama sonuçta attığım her adımı düşünerek ilerlemek bana çok şey öğretmişti.

Hayat da bir satranç tahtasıydı, hamleleri iyi düşünmek lazımdı.