Karşıdan Koşarak Gelip Yüzüme Çarpan Çığlık

Yanıldım bir koşu gidip hemen

Çınar ağacının gölgesine sığındım

Cehennemden korktum bir de

Mecburen içeriye aldım kendimi

Bir şey kalmasın diye ukdemde

Bir yangına gider gibi gittim.

Sonra rüzgâr çıktı silip süpürdü her şeyi

Rüzgârı kovalayan bir halk çıktı oradan

Yaşasın dedi hep bir ağızdan; yaşasın

Yaşasın da bize cesaret versin

Çakır gözlerindeki parıltıyla

Fiyakalı yürüyüşü olsun.

Demiş miydim acaba ne tarafa gidilir buradan?

Nereye gider bu tren? Bu kaçış nereye?

Ben neredeyim şimdi? Aklım nerede?

Hepsini bir bir açıklamak

Bıkmadan usanmadan açıklamak

Bir umumi itiraz hâlinde açıklamak

Gerekiyor elbette.

Ben burada biraz yalnızım gibi duruyorum

Başımdaki ağırlıktan anlıyorum dünyanın

Bu meseleyi çözmek için acelesi yok anlaşılan

Bu kanlı tarihten bir şey çıkarsa eğer

Bir güneş doğarsa yıkıntıların üzerinden

Çocukların ışığa doğru koşarken ki

Çığlıkları gibi sevinçten…