Nazar Ber-Kadem

Başlıktaki söz (prensip), Hacegân yolunun büyük pîri Abdülhâlık Gucdüvâni’nin, yola istikamet veren sekiz prensibinden biridir.İlk prensip “Hûş der-dem”dir. Hûş der dem, dervişin aldığı her nefeste Hakkı hatırında tutması, unutmamasıdır.
Nazar ber-kadem ise, dervişin, yolda yürürken, kalbi lüzumsuz şeylerden korumak, gaflete yol açacak tuzaklardan uzak tutmak için ayak ucuna bakarak yürümesi yani gözünü yolun haricinde başka bir şeyle meşgul etmemesidir.

Yol, yolcu ve yolculukla kaderlenmiştir. Yolcu da yolu ve yolculuğu kader bilir. En geniş manasıyla yol, Hazreti Allah ile başlar ve Onda biter. Başlangıç noktası, yolculuğun bütününe rengini verecek olan kalpteki esmadır. Kalbimizi Esma-ı Hüsna’dan hangi isme yakın hissediyorsak yola oradan başlamalıyız.

Yola niyet etmek, her mü’min için bir kulluk gereği ve Hazreti Allah’a hicret etmenin ilk adımıdır. Yola çıkmak, Hazreti Hakk’ın evine sırtını dönmek değil, orada mukîm olabilmek gayesini taşır. Yol, Hazreti Allah’ın nefsimizde ve ufukta (gelecekte) olan ayetlerini keşfetmek ve onları seyre dalmak, şeytanın ayetlerini kalpten indirerek ayaklar altına almaktır. Yolcu, yolun ne uzunluğundan ne de kısalığından müteessir olur. O yolun nasıl kat edildiğini, nasıl bittiğini bile anlamaz. Çünkü onun derdi, yolun sonundaki menzildir. Ondan Ona yürümek, Ondan Ona koşmak, Onda başlamak Onda bitmek…

Peki ya ‘ben’. Peki ya biz. Peki ya müslüman coğrafya. Aşil tendonu kopuk bir coğrafyanın çocukları olan bizler. Ve bir de o kopuk tendondan beyne atan pıhtı(lar). Yol nereyedir? Yolcu kimdir? Yolculuk nedir?